کد مطلب:94552 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
[صفحه 350] میان علی (ع) و عثمان، بر سر كاری جاری اختلاف افتاد و سخن به لباس مشاجره رفت مغیره ابن اخنس به عثمان گفت: در برابر علی دفاع خود را بعهده من واگذار كه من اینكار را كفایت می كنم علی (ع) كه او را بسی بی خرد و بی مقدار می دید چنین فرمود: پای از حریم پاك محفل ما بركش، ای رانده از لطف یزدانی و مانده در گناه و حیرانی! تو ای پسر، كه از درگاه خدا رانده و در كار خود مانده ای. ای كه از دودمانت نیكی و خیر بجا نمی ماند. تو ای فرزند كوچه و خیابان كه ترا سرپرست و پدری و مادری نیست! اینك گستاخی را بجائی كشانده ای كه در برابر من می ایستی و مرا امر و نهی می كنی؟! به خدا سوگند، پیروز و ارجمندیست نیست كسی كه تو او را یار و یاوری! خدا گواه است، پایدار نمی ماند آنكسی كه تو او را تكیه گاهی! پای از حریم پاك محفل ما بركش و بیرون شو كه خدا روی لطف خویش را از تو برگیرد و اسیر عقوبتش گردی! بیرون رو و همه یارانت را علیه من بشوران و بكار آور، تا بنگرم كه چه میكنی؟ خدا ترا برحمت خویش قرین نگرداند اگر با من ذره كاهی، حتی گاهی، مهربانی كنی!
صفحه 350.